من بعد از ۲۵سال میدونم تو چجور أدمی هستی
تو به هیج جیز تو زندگی اعتقاد نداری
اگه یه بسیجیه متعصب بودی ازین چیزی که هستی بهتر بود
تو به هیج چیز اعتقاد نداری . خانواده . عشق . درس
به هیچکدوم
اینا حرفایی بود که بابام بهم زد . در طی یه جر و بحث ۲ نفره
أره حق با اونه . . . وقتی فکر میکنم میبینم اون درست میگه , ولی به چی میشه اعتقاد داشت !!!؟
به چی ؟
به قانونی که وجود نداره ؟
به جامعه ای که همه میخوان همدیگرو بچاپن ؟
به معشوقی که در اوج عشق با ۱۰ نفر میخوابه؟
به دانشگاهی که توش چیزی جز سکس پوزیشن های فتیشی یاد نگرفتم ؟
به دوستایی که بخاطر زیبایی دوست دخترم , پول تو جیبم , ماشین زیر پام و هر کوفت دیگه ای که براشون منفعت داره باهام معاشرت میکنن؟
به زنی که در نبود شوهرش بهش خیانت میکنه؟
به مردی که یک زن ۳ تا بچه و ۱۵ تا دوست دختر داره؟
به گوینده ی اخباری که مدام دروغ به خورد مردم میده ؟
به مردمی که پول ندارن قبض موبایلشون رو بدن ولی سوار ماشینای آخرین مدل میشن؟
به نمایندگی بنتون که همیشه از جلوی تئاتر شهر شلوغ تره؟
به روانشناس ۵۰ ساله که از شنیدن سکس داشتن دختر ۱۸ ساله با دوست پسرش یکه میخوره و شب به پدر دختر خبر میده ؟
به ماری جوانا , اسید , ماشروم , کاکتوس , حشیش , کوکایین , کلونازپام و زولوفت؟
به ۲۵ ساله های سکته کرده؟
به چایی ۱۵۰۰ تومنی کافه؟
به تغییر قیمت اس.ام.اس از ۱۲ تومن به ۲۲ تومن؟
به انتخابات؟
به خانواده ی از هم پاشیده؟
یا به توهم بزرگی به اسم خدا؟
نه من به هیچ چیز اعتقاد ندارم پدر و ازین بابت خوشحالم ,من از آدمهای متعصب متنفرم ,من از کشورم نفرت دارم و از ایرانی بودنم رنج میبرم.
این چیزیه که هستم و تفکر دیگران اهمیتی برام نداره
